ทรรทึง ๑ หมายถึง [ทัน-] (กลอน) ก. คอยท่า, ห่วงใย, ทรทึง ก็ใช้. (ข.).
[ทัน-] (กลอน) ก. บ่น, บ่นถึง, ทรทึง ก็ใช้.
[ทับ] น. ความโง่, ความเซ่อ; ความโอ้อวด, ความจองหอง, ความเย่อหยิ่ง, เช่น แลมาให้แก่บาคค่อมขวลทรรป. (ม. คำหลวง ชูชก),ทัป ก็ว่า. (ส. ทรฺป; ป. ทปฺป).
[ทับ, ทับปะนะ] (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทัปนะ ก็ใช้. (ส. ทรฺปณ;ป. ทปฺปน).
[ทับ, ทับปะนะ] (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทัปนะ ก็ใช้. (ส. ทรฺปณ;ป. ทปฺปน).
[ทัดสะนะ] น. ความเห็น, การเห็น, เครื่องรู้เห็น, สิ่งที่เห็น, การแสดง,ทัศนะ ก็ใช้. (ส. ทรฺศน; ป. ทสฺสน).
น. อาการดู.
ดู ทรรศนะ.